In het kort is het antwoord, nee. Volgens de primaire bron van de Islam, de Heilige Koran is het absoluut verboden om mensen te dwingen tot geloof. Wat zou het nut zijn van zulk een religie dat mensen dwingt om het te accepteren, is dat een kenmerk van een waarachtige religie? Als mensen tot de Islam zouden worden gedwongen dan zouden zij het niet vanuit hun hart accepteren noch praktiseren zoals het hoort. Maar als we kijken naar het beginperiode van de Islam zien we dat de metgezellen van de Heilige Profeet (vrede zij met hem) evenals andere aanhangers bereid waren om hun levens op te offeren voor de zaak van de Islam. De werkelijkheid is dat zij hielden van de Islam en het vanuit hun hart praktiseerden. Als zij ertoe gedwongen waren waarom zouden zij zulke offers brengen en vrijwillig zoveel doen voor de vooruitgang van de Islam? Bovendien kan een religie die mensen ertoe dwingt nooit een waarachtige religie zijn, want een ware religie is zulk een religie voor wiens leerstellingen mensen liefde in hun harten creëren.
Als we kijken naar de Heilige Koran zien we duidelijk dat er nergens staat vermeld dat het dwingen tot iemand tot de Islam is toegestaan. Integendeel, vinden we vele verzen die duidelijk vermelden dat het verboden is om iemand te dwingen tot geloof.
“Zeg: ‘Het is de waarheid van uw Heer: laat daarom geloven die geloven wil en niet geloven, die niet wil.” (Hoofdstuk 18, Vers 30)
“Zeg: “O, gij mensen, nu is de waarheid van uw Heer tot u gekomen. Wie daarom die leiding volgt, volgt haar ten bate van zijn eigen ziel en wie dwaalt, dwaalt slechts tot haar nadeel. En ik ben geen bewaker over u.” (Hoofdstuk 10, Vers 109)
“Er is geen dwang in de godsdienst. Voorzeker, het juiste pad is van dwaling onderscheiden” (Hoofdstuk 2, Vers 257)
“En zeg wanneer zij met u redetwisten: “Ik, en degenen die mij volgen hebben zich aan Allah onderworpen.” En zeg tot degenen aan wie het Boek is gegeven en tot de onwetenden: “Hebt gij u onderworpen?” Als zij zich onderwerpen, dan zijn zij op de rechte weg, maar indien zij zich afwenden, dan is uw plicht slechts de duidelijke verkondiging ervan; en Allah ziet zijn dienaren.” (Hoofdstuk 3, Vers 21)
Twee instanties uit de Ahadith (gezegdes van de Heilige Profeet) zullen nu worden getoond die ook aantonen dat niemand mag worden gedwongen tot de Islam.
“Toen de Banu Nadir (stam) uit Madinah werd verdreven, waren de kinderen van de Ansar ook onder hen. De Ansar wensten ze te behouden (in de Islam), maar de Heilige Profeet (vrede zij met hem) verbood hen dit te doen vanwege het koranvers: er zou geen dwang moeten zijn in religie. ” (Sunan Abi Dawud, Kitabul-Jihad, Babu Fil-Asiri Yukrahu ‘Alal-Islam, Ḥadith Nr. 2682)
Dan is er een overlevering die werd overgeleverd door Dathiq, de Romein, uit de Khilafat van Hadrat ‘Umar (Moge Allah tevreden met hem zijn):
“Dathiq, de Romein verteld dat ik in de Khilafat van Hadrat‘ Umar (Moge Allah tevreden met hem zijn) een slaaf was. Hij probeerde mij vaak te overtuigen om moslim te worden, maar ik weigerde en Hadrat ‘Umar (Moge Allah tevreden met hem zijn) zou zeggen: ‘Er is geen dwang in godsdienst’. Vervolgens zou hij zwijgen. Daarna, wanneer de tijd van zijn overlijden naderde, bevrijdde Hadrat ‘Umar (Moge Allah tevreden met hem zijn) mij en zei: ‘Nu mag je gaan waar je maar ook naar verlangt.” (Izalatul-Khifa’i ‘An Khilafatil-Khulafa’)
Het is duidelijk vanuit de Islamitische leerstellingen dat er absoluut geen dwang kan zijn in religie. Maar het is nu de vraag hoe deze misvatting tot stand is gekomen.? Er is een overlevering die vaak verkeerd wordt begrepen:
“Ik heb de opdracht gekregen om die ongelovigen te bevechten die het veld zijn binnengekomen om te strijden tegen de islam totdat zij zeggen ‘Er is geen God behalve Allah.” (Sahih Muslim, Kitabul-Iman, Hadith Nr. 125)
Uit deze Hadith wordt vaak geïnterpreteerd dat de Heilige Profeet (vrede zij met hem) is bevolen te vechten om hen te dwingen tot de Islam, oftewel hen te vechten totdat zij de eenheid van God uitroepen. Maar dat is hier zeker niet het geval. Hoe deze overlevering begrepen moet worden is dat de moslims werden aangevallen en zij terugvechten ter zelfverdediging, en daarbij als er een geval zou optreden dat tijdens de oorlog iemand zich zou opgeven en bevestigde dat er geen God is behalve Allah, het verboden werd om hem te doden. Omdat het bevestigen van de eenheid van God gelijk stond aan het opgeven. Hoe dan ook, dit betekent niet dat het hierbij gaat om dwang. De persoon zou vrijwillig opgeven en vrijwillig de Islam toetreden, en daarbij betekent het ook niet dat het doel van oorlog was om hen te bekeren tot de Islam. Het was slechts een regel dat werd gegeven dat zulk een persoon in geen enkele instantie gedood mag worden. Verschillende mensen hebben deze Hadith echter verkeerd begrepen om te betekenen dat de Heilige Profeet (vrede zij met hem) de opdracht had gekregen om te vechten tegen alle ongelovigen van de wereld, totdat ze moslim werden. Deze gevolgtrekking is echter duidelijk in tegenspraak met de leerstellingen van de Heilige Koran en historische bronnen. Daarom is de werkelijke betekenis van deze uitspraak van de Heilige Profeet (vrede zij met hem) dat de opdracht had gekregen om de ongelovigen te bevechten die het zwaard hadden opgepakt tegen de moslims, en de nationale vrede in het land verstoorden en onrecht stichtten.
Soms wordt hierbij ook dit vers uit de Heilige Koran aangehaald:
“En bestrijdt hen, totdat er geen vervolging meer is en de godsdienst alleen voor Allah wordt. Maar indien zij (met strijden) ophouden, dan is er geen vijandelijkheid meer toegestaan, behalve tegen de onrechtvaardigen.” (Hoofdstuk 2, Vers 194)
De ware betekenis van deze koranvers wordt vanuit de volgende Hadith duidelijk:
“Met betrekking tot de woorden van Allah de Verhevene dat je die moet strijden tegen de ongelovigen die tegen u vechten totdat er geen vervolging in het land is.. Ibni ‘Umar (Moge Allah tevreden met hem zijn) stelt dat in het tijdperk van de Heilige Profeet (vrede zij met hem) er weinig moslims waren in aantal en iedereen die de islam aanvaardde vervolging zou ervaren voor de zaak van religie. Sommigen zouden de marteldood sterven, terwijl anderen gevangen zouden worden genomen. Dus, de manier waarop we handelden naar dit goddelijke gebod was om te vechten totdat de moslims sterker werden in aantal en in macht en nieuwe moslims gered werden van vervolging.” (Sahih-Bukhari, Kitabut-Tafsir, Suratul-Anfal, Hadith Nr. 4650)
Nu deze misvattingen ook zijn verhelderd moet het duidelijk zijn voor de lezers dat dwang absoluut niet is toegestaan in de Islam. Noch 1400 jaar geleden, noch op de dag van vandaag. En dit is duidelijk aangetoond vanuit de Islamitische leerstellingen.