Er is geen wereldlijke straf voor afvalligheid in de Islam. Bovendien is er geen enkel voorbeeld van enige straf voor afvalligheid die werd toegekend door de Heilige Profeet Mohammed (vrede zij met hem). De Islam benadrukt vrijheid van godsdienst voor allen en laat het aan de mensen over de godsdienst van hun keuze te volgen. Vrijheid van godsdienst vormt daarom een grondbeginsel in de Islam, en dit maakt duidelijk dat godsdienst een persoonlijke aangelegenheid is tussen de mens en God. Mensen zijn vrij te geloven in welke godsdienst dan ook zonder enige bestraffing door de mens (Heilige Koran 4:138). De Islam herinnert ons er wel aan dat wij voor God verantwoordelijk zullen worden gehouden voor ons geloof en onze daden.
Dit onderwerp is een misvatting, niet alleen onder veel niet-moslims maar ook bepaalde moslims hebben dit concept volledig verkeerd begrepen. De misvatting is dat de straf voor afvalligheid, oftewel het verlaten van Islam, de doodstraf is. Echter is dit op geen enkele wijze in samenhang met de ware leerstellingen van Islam en de Heilige Profeet (vrede zij met hem). De leerstellingen van Islam onderwijzen dat elke mens het recht heeft op vrijheid van meningsuiting en vrijheid van religie zonder dreiging van dwang of bestraffing. Deze leerstelling komt direct vanuit de Heilige Koran welk duidelijk vermeldt, “Er is geen dwang in Godsdienst” (2:257)
De Heilige Koran en het leven van de Heilige Profeet (vrede zij met hem) demonstreren dat de leerstellingen van Islam het niet wettigen dat bij het veranderen van geloof het doden is toegestaan of enig andere wereldlijke bestraffing. De Heilige Koran vermeldt:
“Wie ook een mens doodt, behalve wegens het doden van anderen of het scheppen van wanorde in het land, het ware alsof hij het gehele mensdom had gedood, en voor hem, die iemand het leven schenkt, alsof hij aan het gehele mensdom het leven heeft geschonken.” (Hoofdstuk 5, Vers 33)
Dit is een prachtige vers waar helaas weinig aandacht aan wordt gegeven door de opponenten van Islam. De Heilige Koran vermeldt duidelijk dat het doden van een persoon gelijk staat aan het doden van de gehele mensheid. Hierbij maakt de Koran twee uitzonderingen, namelijk wegens het doden van anderen of wegens wanorde in het land. Als er een derde uitzondering zou zijn, zoals het verlaten van Islam, zou dit een goede plaats zijn om het te vermelden, maar de waarheid is dat zulke straf geen plek kent in de Islam. De Heilige Koran vermeld:
“En gehoorzaamt Allah en gehoorzaamt de boodschapper en weest op uw hoede. Maar indien gij u afwendt, weet dan, dat op Onze boodschapper slechts het duidelijk verkondigen rust”. En ook vermeld de Koran, “Als Allah had gewild, zouden zij geen goden hebben opgericht. Wij hebben u geen bewaker over hen gemaakt, noch zijt gij voogd over hen” (6:108).
Deze verzen tonen aan dat geen enkele persoon het recht heeft om een ander te dwingen in geloof. De Heilige Profeet (vrede zij met hem) kreeg slechts de opdracht om de boodschap van God over te dragen, het was aan men om het te accepteren of te weigeren. Allah maakt dit duidelijk met de woorden “op onze boodschapper rust slechts het duidelijk verkondigen” en, “Wij hebben u geen bewaker over hen gemaakt, noch zijt gij voogd over hen”.
De leerstellingen van Islam hebben het nooit toegestaan om iemand te doden slechts vanwege zijn of haar religie. Hieronder volgen nog een aantal verzen uit de Heilige Koran die duidelijk maken dat de Islam staat voor vrijheid van religie en dat niemand ertoe gedwongen kan worden:
“Voorzeker, degenen die geloven, daarna verwerpen, dan wederom geloven dan wederom verwerpen en daarna in ongeloof toenemen, hen zal Allah niet vergeven, noch zal Hij hen op de rechte weg leiden.” (Hoofdstuk 4, Vers 138)
De Heilige Koran spreekt hier over mensen die geloven en verwerpen en weer geloven en vervolgens weer verwerpen. Echter als de straf voor afvalligheid in Islam de doodstraf zou zijn dan zou degene na de eerste keer van ongeloof al niet de kans hebben om weer te geloven.”Het is de waarheid van uw Heer: laat daarom geloven die geloven wil en niet geloven, die niet wil.” (Hoofdstuk 18, Vers 30)
Dit vers uit de Heilige Koran maakt nogmaals duidelijk dat niemand gedwongen kan worden in godsdienst. Het wordt in dit vers duidelijk dat het toegestaan is voor degene om te geloven en degene die niet wilt geloven is het toegestaan om niet te geloven.
“Voor u uw godsdienst en voor mij mijn godsdienst.” (Hoofdstuk 109, Vers 7)
Nog een prachtige vers uit de Heilige Koran dat duidelijk aantoont dat er volledige vrijheid van religie is:
“En indien uw Heer had gewild, zouden allen die op aarde zijn, zeker tezamen hebben geloofd. Wilt gij de mensen dan dwingen, gelovigen te worden?” (Hoofdstuk 10, Vers 100)
De vraag dat nu overblijft is dat indien de Heilige Koran zo duidelijk is op dit onderwerp, hoe kan het dan zijn dat sommigen toch geloven dat Islam de doodstraf onderwijst? Het antwoord hierop is dat veel verzen uit de Heilige Koran en overleveringen van de Heilige Profeet (vrede zij met hem) verkeerd worden begrepen en uit de context worden gehaald. De context van de hadith of koranvers maakt in de meeste gevallen de ware betekenis zelf duidelijk. De hierboven geciteerde verzen uit de Heilige Koran maken duidelijk dat er absoluut geen dwang in godsdienst is en dat mensen het recht hebben te geloven wat ze willen. Wie dan ook denkt dat Islam de doodstraf onderwijst heeft de Islamitische leerstellingen verkeerd begrepen. Dit is niet in samenhang met de vredelievende leerstellingen van Islam en de Heilige Profeet (vrede zij met hem).
Voor meer uitleg op dit onderwerp zie ook: Wat is de Islamitische Jihad