Door: Suhaib Akmal
Volgens de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap is de Beloofde Messias, die zou verschijnen in de Latere Dagen, verschenen in de persoon van Mirza Ghulam Ahmad (vzmh). Sommigen stellen de vraag dat als Mirza Ghulam Ahmad werkelijk de Beloofde Messias is, waarom is hij dan niet meteen geaccepteerd door de meerderheid? De Heilige Koran maakt duidelijk dat profeten uit het verleden altijd werden bespot door de mensen:
“Maar er kwam nooit een boodschapper tot hen of zij bespotten hem.” (15:12)
“Dan zonden Wij Onze boodschappers de een na de ander. Telkens wanneer een Boodschapper tot een volk kwam, verloochenden zij hem.” (23:45)
“Gewis, de boodschappers vóór u werden ook verloochend en gekweld, niettemin bleven zij geduldig in datgene, waarvoor zij waren verloochend; totdat onze hulp tot hen kwam.” (6:35)
Het is duidelijk dat alle profeten uit het verleden werden bespot. Het is nooit voorgekomen dat een profeet verscheen en alle mensen de profeet meteen accepteerden. Kijk bijvoorbeeld naar het voorbeeld van de Meester der Profeten, de Heilige Profeet Mohammed (vzmh), ook hij onderging namelijk hevige vervolging en bespotting in zijn leven. In de geschiedenis zien we dat niet alleen profeten, maar ook heiligen en geleerden werden bespot en worden vandaag in hoogachting gehouden. Hier volgen een aantal voorbeelden:
De derde Kalief, Hazrat Uthman, de vierde Kalief, Hazrat Ali en Imam Hussain (moge Allah tevreden met hen zijn) werden allen gebrandmerkt als ongelovigen en afvalligen door een groep van geleerden.
Sufi Junaid uit Baghdad, Muhammad Al-Faqih, Imam Malik bin Anas en Imam Shafi’i, waren allen geweldige geleerden en heiligen. Zij werden gebrandmerkt als afvalligen en ongelovigen. Imam Abu Hanifah, de stichter van de Hanafi School van Jurisprudentie, werd gebrandmerkt als een afvallige en ongelovige. Hij werd ook gearresteerd, gevangen gezet, gemarteld en vergiftigd. Hij overleed in de gevangenis tijdens het bidden.
De geweldige Imam Bukhari wiens Sahih Bukhari bekend staat en wordt gezien als de meest authentieke boek na de Heilige Koran, werd ook gebrandmerkt als een afvallige. 3.000 ulema gaven bewijzen voor de afvalligheid van de Imam. Hij werd verbannen uit Bukhara, en ging naar Khartang. Zelfs daar kreeg hij geen rust van zijn vervolgers en verrichte hij uit angst gebeden voor toevlucht. Hij keerde kort nadien terug naar zijn Schepper. Een andere geweldige hooggeleerde was Imaam Ahmad Bin Hanbal. Hij werd gevangen genomen, geketend en tijdens de Ramadan gedwongen om van Tarsus naar Bagdad te lopen waar hij werd gezweept en geslagen in de felle brandende zon.
Zelfs de beroemde Imam Al-Ghazali was ook niet veilig van deze bloeddorstige extremisten. Zij verklaarden hem een atheïst, vrije denker, afvallige en zijn boeken werden als onorthodox en on-islamitisch verklaard. Ook werd bevolen om zijn boeken te verbranden en werden moslims verboden om met hem te spreken. Indien iemand toch met hem zou spreken werd het bevolen om diegene te onthoofden.
Hazrat Abdul Qadir Jilani, wie bekend stond als de Sultan van de Sufis werd ook als een ongelovige en afvallige gebrandmerkt door meer dan 200 geleerden.
Imam Ibn-e-Taymiyyah, een gerespecteerde hooggeleerde, werd gevangen genomen, gemarteld en overleed vervolgens in de gevangenis. Jalal-ud-Din Rumi, een bekende Soefi heilige en auteur werd samen met al zijn volgelingen een afvallige verklaard.
Op gelijke wijze verscheen Mirza Ghulam Ahmad (as) als een Mujaddid (hervormer). Het is niet verbazingwekkend dat ook hij hetzelfde doorbracht als voorgaande profeten en heiligen. Ook in zijn tijd kwamen de ulema bijeen en verklaarden hem en zijn aanhangers als ongelovigen, beschuldigden hem om een dajjal en bedrieger te zijn. Zelfs na zijn dood gingen deze beschuldigingen door, toen de opponenten te weten kwamen over zijn overlijden, verzamelden zij rond zijn huis en vierden zijn dood. Ook beschuldigen de opponenten dat hij een vervloekte dood kwam te overlijden aan cholera.