Door: Suhaib Akmal
Rechten van de vrouw in Nederland
Voordat men kijkt naar Islam en vrouwenrechten is het ook belangrijk om te kijken naar het verleden van Europa en de westerse wereld waarin we vandaag leven. Vrouwen van de westerse wereld kennen in feite maar recent veel rechten die moslimvrouwen al lang kenden. In Nederland bijvoorbeeld mochten meisjes tot 1871 niet naar de universiteit, mochten vrouwen tot 1919 niet actief stemmen en mochten getrouwde vrouwen tot 1958 niet werken. Rechten die de Islam aan de vrouw ruim 1400 jaar geleden al had gegeven.
De Islam leert namelijk dat het vergaren van kennis een plicht is voor zowel man als vrouw bovendien is de eerste universiteit ter wereld in 859 opgericht door een moslimvrouw, stemrecht en politieke rollen voor moslimvrouwen zijn zo oud als de religie van de islam zelf en bepaalde vrouwen van de Profeet Mohammed (vzmh) bleven werken na het trouwen.
In het jaar 1956 werd de ‘Wet handelingsonbekwaamheid’ pas afgeschaft. Getrouwde vrouwen mochten hiervoor niet werken, een bankrekening openen en zonder toestemming van manlief op reis. Tot het jaar 1956 moesten getrouwde vrouwen hun man om geld en toestemming vragen als ze bijvoorbeeld kleding of apparaten wilden kopen. Ook konden ze geen verzekeringen afsluiten of geld van de bank halen. Vrouwen waren ‘handelingsonbekwaam’, zoals dat indertijd werd genoemd.
Rechten van de vrouw vóór en na de komst van de Islam
Vóór de komst van de Islam kenden de vrouwen in Arabië geen rechten. In feite vonden destijds bepaalde stammen de geboorte van een meisje een schande en zouden ze om deze reden vaak net geboren meisjes levend begraven. De vrouw werd beschouwd als slaaf en eigendom van de man en geen enkele religie of natie kon de vrouw rechten en vrijheden bieden. Toen hun echtgenoten stierven, werden ze gedwongen om met familieleden te trouwen of werden voor geld verkocht. Er was geen wet die hen kon beschermen.
Profeet Mohammed (vzmh) verkondigde in de naam van God dat mannen en vrouwen gelijk zijn. Hij verklaarde dat een man zijn vrouw niet bezit. Hij mag haar niet verkopen of tot slaaf maken. De leer van de Heilige Profeet verhoogde de status van vrouwen niet alleen als gelijk aan mannen, maar gaf hen ook vrijheid voor sociale, fysieke en spirituele ontwikkeling.
De Heilige Profeet (vzmh) heeft gezegd: “Een man die zijn dochter naar zijn beste vermogen opvoedt en haar doet huwen, zal het recht hebben op het paradijs.” (Al Mo’jam Al-Awsat)
Ook heeft de Heilige Profeet (vzmh) gezegd: “De beste onder jullie is hij die het beste is in het behandelen van zijn vrouw.” (Ibn Maja)
In een andere gebeurtenis vroeg een metgezel van de Heilige Profeet (vzmh) eens “Wie komt het meest in aanmerking voor een vriendelijke behandeling en een goed gezelschap?” De Profeet antwoordde: “Uw moeder”. De metgezel vroeg daarop “En na haar?” De Profeet antwoordde: “Uw moeder”. De metgezel stelde toen voor de derde keer dezelfde vraag, waarop de Profeet hetzelfde antwoord gaf. Toen de metgezel dezelfde vraag nog eens stelde, zei de Profeet: “Uw vader en dan andere verwanten”. (Bukhari)
Deze gezegden tonen duidelijk aan dat de vrouw, of het nu als dochter, echtgenote of moeder is, een hele belangrijke en gerespecteerde status heeft binnen de Islam.
Volgens de Islam zijn alle gelovigen gelijk, en alleen het verrichten van oprechte daden verheft iemand boven een ander. De Islam erkent echter ook dat een dergelijke gelijkheid niet betekent dat mannen en vrouwen gelijk zijn waar het vermogens en rollen betreft. Hij houdt rekening met hun verschillende fysieke en emotionele kracht en bakent met het oog hierop hun verschillende rollen in het leven af. Deze rollen zijn daarom niet een weerspiegeling van superioriteit of minderwaardigheid, maar een zaak van natuurlijke vermogens en een goed functioneren. Zo is aan mannen de taak toegewezen om te werken en voorzieningen te treffen voor het gezin, terwijl aan vrouwen de rol is toebedeeld van het moederschap en de zorg voor de huishouding. De Islam geeft beiden dezelfde belangrijkheid en benadrukt ook dat de rollen niet exclusief zijn en niet star mogen worden geïnterpreteerd. Zo verbiedt de Islam vrouwen niet om te werken of dienstbaar te zijn aan de samenleving, en ook ontheft hij mannen niet van hun aandeel in de verantwoordelijkheid voor hun kinderen en het huishouden.
In Islam heeft de vrouw individueel recht op bezit. Als zij is gehuwd en verkiest om te werken, dan is het geld dat zij verdient voor haar, en de echtgenoot heeft hierop geen recht. De echtgenoot moet echter het gehele gezin financieel ondersteunen. Ieder bezit dat een vrouw verkrijgt door haar eigen inspanning, of erft, of als legaat of gift ontvangt, behoort haar toe, onafhankelijk van haar echtgenoot. De Islam heeft vrouwen erfrecht geschonken en zij ontvangen daarom het hun verschuldigde aandeel zoals voorgeschreven door de Shariah (Islamitisch recht). Deze economische onafhankelijkheid van vrouwen werd door de Islam gevestigd ruim voordat gelijke rechten werden toegekend aan vrouwen in de moderne wereld. Deze rechten voor vrouwen, zoals stemrecht, erfrecht, recht op studie werden in Europa pas veel later toegekend zoals eerder ook was aangegeven. Zo werd in Engeland in 1882 de eerste Married Women’s Property Act door het parlement aangenomen.
De Heilige Profeet Mohammed (vrede en zegeningen van Allah zijn met hem) verhief de intellectuele en geestelijke status van vrouwen. De Heilige Profeet (vrede zij met hem) erkende de essentiële rol die vrouwen moesten spelen in de opbouw van de samenleving.
De ware islam erkent dat mannen en vrouwen zowel in werelds opzicht als in spiritueel opzicht gelijk zijn. In de Heilige Koran staat er geschreven:
“Maar, wie goede werken verricht, hetzij man of vrouw, en gelovig is, zal de Hemel binnengaan…” (4:125).
Volgens de islam zijn zowel mannen en vrouwen beiden in staat om God te bereiken en om een rechtvaardig leven te leiden. Dit is ook het belangrijkste doel van de mens. Hierover lezen wij in de Heilige Koran:
“Voorwaar, de Moslims en de Moslima’s en de gelovige mannen en vrouwen, de gehoorzame mannen en vrouwen, de waarachtige mannen en vrouwen, de standvastige mannen en vrouwen, de mannen en de vrouwen die nederig zijn, de mannen en de vrouwen die aalmoezen geven, de mannen en de vrouwen die vasten, de mannen en de vrouwen die hun kuisheid bewaren, de mannen en de vrouwen die Allah vaak gedenken – voor zulken heeft Allah vergiffenis en een grote beloning bereid.” (33:36)
Hieruit volgt dat mannen en vrouwen dezelfde beloning ontvangen voor hun daden.
Behalve dat de spirituele wereld belangrijk is, erkent de islam ook dat de vrouw in deze wereld een behoorlijke status heeft. De islam is de eerste religie die opkwam voor de economische rechten van de vrouw en het recht op onderwijs. De Heilige Profeet (vrede zij met hem) heeft gezegd dat:
“Het is de plicht van elke moslimman en moslimvrouw om kennis te vergaren”. (Ibn Majah)
De Profeet had zo’n hoge respect voor de kennis, wijsheid en onderwijs van zijn vrouwen dat hij heeft gezegd over zijn vrouw dat: “De helft van de islam kan worden geleerd van Ayesha.” Na de dood van de Profeet ging de hele moslimgemeenschap naar de vrouwen van de Profeet voor advies op verschillende onderwerpen. Dit toont aan dat binnen de islam vrouwen worden gewaardeerd als belangrijke bronnen van kennis.
Veertien eeuwen geleden kende de islam economische rechten aan vrouwen toe. Zo kregen vrouwen het recht van eigendom, recht op echtscheiding, het recht om te hertrouwen en rechten om zeker te zijn van hun economische onafhankelijkheid. Zo had de eerste vrouw van de Heilige Profeet (vzmh), Khadijah, een eigen onderneming en bestuurde deze ook.
Beide geslachten worden binnen de islam aangemoedigd om zich netjes te kleden en om hun ogen neer te slaan. Vrouwen worden hiernaast nog aangespoord om hun hoofden te bedekken en om een overkleed aan te trekken om hun schoonheid voor vreemden te verbergen. Hierdoor wordt de samenleving aangespoord om de vrouw te waarderen op haar intellectuele verdiensten, dan om haar lichamelijke schoonheid. In tegenstelling tot bepaalde beweringen zijn moslimvrouwen actief in elke sfeer van het leven en behoren tot de meest geleerde vrouwen in de wereld. Zo zijn er in moslimlanden vrouwelijke staatshoofden, vrouwelijke artsen, vrouwelijke advocaten, journalisten en ingenieurs. Daarnaast hebben vrouwen ook de rol van moeder, dochter, zuster en echtgenote. Kortom, de Islam erkent dat mannen en vrouwen gelijk zijn in spiritueel gebied en verschillende wereldse rollen zijn gegeven in overeenstemming met hun vermogen en capaciteiten.
Waarom wordt een scheiding van geslachten gehanteerd?
Hazrat Mirza Masroor Ahmad (aba), de huidige kalief en hoofd van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap, heeft in een toespraak het volgende gezegd over de scheiding van geslachten :
“Een ander onderwerp waarover in de westerse samenleving wordt gedebatteerd en vaak wordt veroordeeld, is het feit dat mannen en vrouwen in de islam op een zekere afstand worden gehouden. Er wordt bijvoorbeeld veel gemaakt van het feit dat moslimmannen en -vrouwen ervoor kiezen om mensen van het andere geslacht geen hand te geven, of liever apart te zitten en aanbidden. Maar naarmate de tijd verstrijkt, beginnen zelfs degenen die dergelijke overtuigingen bekritiseren de wijsheid te beseffen die aan onze waarden ten grondslag ligt. Zo heeft een prominente dame in Zweden ‘women-only’-concerten voorgesteld, terwijl bij de recente nieuwjaarsvieringen in Berlijn een afgescheiden ruimte alleen voor vrouwen werd opgericht die eigenlijk een ‘veilige zone’ werd genoemd door de Duitse autoriteiten. Zowel in Zweden als in Berlijn moesten ze deze actie ondernemen vanwege de onfatsoenlijke manier waarop mannen vrouwen in voorgaande jaren seksueel hadden misbruikt en lastiggevallen.
Bovendien was er de afgelopen maanden een enorm schandaal in de Amerikaanse filmindustrie, nadat bleek dat mannelijke filmproducenten, of andere mannen in vergelijkbare functies, hun macht hadden misbruikt en jarenlang ongestraft vrouwen hadden aangevallen en lastiggevallen. Dit schandaal escaleerde verder nadat bleek dat seksueel misbruik en ongepast gedrag zich in veel andere sectoren van de samenleving hadden voorgedaan. De vraag is, waarom werden vrouwen over de hele wereld mishandeld? Het antwoord, of ze het nu leuk vinden of niet, is het vrij en onbegrensd mengen van mannen en vrouwen dat plaatsvond waardoor de vrouwen zichzelf niet konden beschermen.
Bovendien hebben deze incidenten ook aangetoond dat, hoewel veel mannen zich uitgesproken hebben voor de vrijheid van vrouwen, hun ware motivatie vaak was om hun eigen egoïstische en immorele verlangens te vervullen. Ze zochten naar mogelijkheden om misbruik te maken van vrouwen en hen mentaal of fysiek te misbruiken, en in sommige gevallen escaleerde het tot wat alleen als marteling kan worden bestempeld. In het licht van dit alles, en het feit dat er grote inspanningen worden geleverd om de islam te ondermijnen en te belasteren, vinden wij het onze plicht en verantwoordelijkheid om de mensen van de wereld de schoonheid van de islamitische leer uit te leggen.” (Toespraak Nationale Waqifat-e-Nau Ijtema Feb 24, 2018)
Waarom is de erfenis van de vrouw de helft van de man?
Het wordt vrij algemeen aangenomen dat mannen en vrouwen ongelijke aandelen hebben in de erfenis en dit wordt vaak ontleend aan een gedeelte van een vers van de Heilige Koran waarin staat: “Allah gebiedt u aangaande uw kinderen: voor het mannelijke kind evenveel als het deel van twee vrouwelijke kinderen” (4:12).
Maar wat hier vaak wordt gemist is dat in dit vers van de Heilige Koran, het specifiek verwijst naar de erfenis die kinderen van een overleden ouder ontvangen. Nergens suggereert de koran dat het ons een “algemene regel” is om in alle situaties te volgen.
Dit kan worden geïllustreerd aan de hand van hetzelfde vers dat wordt besproken, waar staat dat wanneer ouders erven van een overleden kind, elk van hen een zesde ontvangt. Als de verhouding 2:1 van man en vrouw in alle gevallen gehandhaafd zou blijven, waarom krijgt de vader dan een aandeel gelijk aan het aandeel van de moeder in dit geval? Heeft de koran een principe gegeven en het dan het volgende moment gebroken? Natuurlijk niet!
De veronderstelling dat de mannelijke/vrouwelijke kinderen ongelijke delen krijgen, is ook onjuist. De Beloofde Messias (as) heeft dit in de volgende woorden uitgelegd:
“Dit (dat een meisje de helft krijgt van een jongen) komt omdat de vrouw een erfgenaam is van haar schoonfamilie. Door dus een deel van haar erfenis van haar ouders te krijgen en een deel van haar schoonfamilie te nemen, is haar (feitelijke) deel van de erfenis gelijk aan die van de man” (Chashma-e-Ma’arifat, Ruhani Khaza’in, vol. 23, p. 212).
Daarnaast is de man in de Islam verantwoordelijk gemaakt om te verdienen en te zorgen voor zijn vrouw en kinderen. Daarentegen heeft een man geen recht op hetgeen zijn vrouw verdient of erft, dat is volledig haar bezit. Door dus een grotere aandeel van het erfenis van een overleden ouder aan een jongen te geven stelt het hem in staat om financieel te zorgen voor zijn (toekomstige) vrouw en kinderen.
Waarom zijn er geen vrouwelijke imams?
Er zijn duidelijke redenen waarom mannen de verantwoordelijkheid hebben om imams te zijn, en verklaart ook waarom profeten eerder mannelijk dan vrouwelijk zijn. Dit betekent echter niet dat de islam leert dat mannen en vrouwen geestelijk niet gelijk zijn. De spirituele beloningen voor mannen en vrouwen gelijk zijn zoals eerder geciteerd:
“Maar, wie goede werken verricht, hetzij man of vrouw, en gelovig is, zal de Hemel binnengaan en hem zal niet het geringste onrecht worden aangedaan.” (Hoofdstuk 4: V.125)
Een imam is iemand die gebedsdiensten leidt. Met dit in gedachten kan iedereen een soort imam zijn. Geslacht speelt wel een rol bij het uitbreiden of beperken van wie men in gebed kan leiden. Mannen kunnen mannen en vrouwen leiden in gebed, terwijl vrouwen alleen andere vrouwen in gebed leiden. Een reden hiervoor is een vrij praktische kwestie: het gebed omvat veel bukken en knielen. Om deze reden kan het enigszins gevoelig en afleidend zijn als een vrouw mannen in gebed zou leiden – vooral gezien de islamitische nadruk op het niet onnodig staren naar het andere geslacht. Om deze reden proberen moskeeën gebedsruimtes te scheiden, maar waar dit niet mogelijk is, bidden vrouwen achter de mannen. Bidden achter de mannen is echter geen degradatie en maakt de vrouw zeker niet minder waard aangezien alle aanbidders gelijk zijn voor God. Het hebben van een vrouwelijke imam zou daarom niet ideaal zijn omdat ze over het algemeen geen gebeden zou kunnen leiden. Daarnaast ondergaat een vrouw ook periodes van menstruatie waarbij vrouwen vrijgesteld zijn van formeel gebed terwijl ze menstrueren. Het is dus eigenlijk meer een verlichting van een last, in plaats van een beperking. De islam erkent dat veel vrouwen in deze tijd vaak pijn hebben, en dat sommigen zich niet op hun gebeden kunnen concentreren. Het is duidelijk onverstandig om vrouwen op dit moment onder druk te laten zetten om te bidden of de rol van een imam te geven. Daarom maar ook wegens andere redenen is deze verantwoordelijkheid aan de mannen toegeschreven binnen de Islam.
Waarom is polygamie toegestaan?
Polygamie in de Islam is een onderwerp waar veel misvattingen over bestaan. De islam staat polygamie toe, oftewel het hebben van meer dan één vrouw tegelijkertijd, maar het moedigt het niet aan. In feite is de islam de enige religie die deze oude praktijk beperkte. Eerdere leerstellingen stonden onbeperkte polygamie toe. De islam beperkt het aantal toegestane vrouwen tot vier, en ontmoedigt ook tegelijkertijd de praktijk. Allah zegt:
“Als u vreest dat u niet rechtvaardig zult kunnen handelen tussen hen, huw dan één.” (Heilige Koran, 4:4).
Polygamie wordt in de Islam onder bepaalde omstandigheden toegestaan, maar kan alleen onder bepaalde voorwaarden en met beperkingen worden beoefend. Zo staat vermeldt:
“…Naast deze doeleinden heeft de islam echter ook gezinspeeld op verschillende uitzonderlijke gronden voor polygamie, en ze zijn drie: ten eerste de bescherming van wezen; ten tweede het welzijn van weduwen; ten derde, de toename van het nageslacht.” (Life and Character of the Seal of the Prophets, Vol II, Pagina 254)
Een vrouw kan daarnaast chronisch ziek worden en de huwelijksverplichtingen niet meer nakomen; of een vrouw kan bijvoorbeeld niet langer in staat zijn om kinderen te krijgen; of onder bepaalde omstandigheden van oorlogstijd kan het nodig zijn om met weduwen te trouwen, om voor de wezen te zorgen en om de moraal van de samenleving te beschermen.
De Beloofde Messias (vzmh) schrijft:
“Als in de Islam polygamie niet zou zijn toegestaan, zou de Sharia geen oplossing kunnen bieden voor situaties waarin voor mannen een tweede huwelijk noodzakelijk is. Wanneer bijvoorbeeld een vrouw psychisch invalide zou raken, of door een aandoening onvruchtbaar zou worden. Of zich een situatie voordoet waarin ze, hoewel zij zelf niet meer kan functioneren, wel verdient dat de man haar blijft verzorgen. In zo’n geval verdient ook de man met welwillendheid te worden behandeld wanneer hij het celibaat niet volhoudt. Het is dan een onderdrukking van de man om hem een tweede huwelijk te ontzeggen. Omwille van zulke omstandigheden heeft de goddelijke Sharia deze mogelijkheid dus opengelaten. En in wanhoop situaties, wanneer hun man hen niet meer kan onderhouden, is het voor vrouwen ook toegestaan dat ze via de rechter khula aanvragen, een variant van echtscheiding… Waarlijk die man die twee vrouwen heeft en hen niet gelijk behandelt, is een onderdrukker en zal ter verantwoording worden geroepen.” (Ark van Noah 234-235)
Is het getuigenis van een man gelijk aan dat van twee vrouwen?
In de Heilige Koran staat hierover vermeld:
“O, gij die gelooft, wanneer gij van elkander leent voor een vastgestelde periode, schrijft het dan op… En roept van onder uw mannen twee getuigen en als er geen twee mannen zijn, dan één man en twee vrouwen van degenen, die u als getuigen aanstaan, zodat, wanneer één der twee vrouwen zich zou vergissen, de ene de andere indachtig moge maken…” (2:283)
Dit vers wordt als ‘bewijs’ gebruikt om te beweren dat, in de islam, twee vrouwelijke getuigen worden gelijkgesteld aan een enkele mannelijke getuige en dat vrouwen dus niet “wijs genoeg” of “intelligent genoeg” zijn om een fatsoenlijk getuigenis af te leggen.
Het vers impliceert echter nergens dat twee vrouwelijke getuigenissen gelijk zijn aan één mannelijke getuigenis. Het relevante gedeelte van het vers impliceert slechts het getuigenis van een vrouwelijke getuige en niet twee. Indien de vrouw hulp nodig heeft bij het herinneren van iets, is het haar toegestaan een assistent in te schakelen. Het is duidelijk vanuit het vers dat de rol van deze assistente is om ‘de geheugen van de vrouw op te frissen’ en niet om zelf een getuigenis af te leggen. Als een enkele vrouwelijke getuige niet als voldoende werd beschouwd, of op de een of andere manier als onvoldoende werd beschouwd, zou dit ook van toepassing zijn geweest op verschillende andere scenario’s en omstandigheden. Maar in werkelijkheid zien we dat veel metgezellen en anderen vaak vrouwen waaronder Hazrat Aisha (ra) raadpleegden met betrekking tot religieuze zaken en haar getuigenis namen. Als de getuigenis van een alleenstaande vrouw slechts de helft was van die van een man, zou geen van deze getuigenissen ooit zijn aanvaard. Het is belangrijk om de betekenis van deze kwestie te begrijpen. Het vers dat wordt besproken (2:283) heeft alleen betrekking op financiële zaken en is minder belangrijk dan religieuze zaken, waar iemands band met God op het spel staat. Toch wordt in alle (duizenden) gevallen de getuigenis van een enkele vrouw over wat de Profeet Mohammed (vzmh) zei of deed, zonder twijfel aanvaard!
Hazrat Mirza Tahir Ahmad, de vierde kalief van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap, schrijft:
“De volgende punten moeten worden opgemerkt betreffende deze verzen:
1. De verzen vereisen niet alle dat beide vrouwen moeten getuigen.
2. De rol van de tweede vrouw wordt duidelijk gespecificeerd en beperkt tot die van een assistent.
3. Als de tweede vrouw die niet getuigt van mening is dat enig deel van de verklaring van de getuige erop wijst dat de getuige de geest van de transactie niet volledig heeft begrepen, kan zij haar hierop attenderen en de getuige bijstaan in het herzien van haar inzicht of in het opfrissen van haar geheugen.
4. Het is volledig aan de vrouw die getuigt om het met haar assistente eens of oneens te zijn. Haar getuigenis blijft staan als een enkele onafhankelijke getuigenis en in het geval dat zij niet akkoord gaat met haar partner zal haar woord het laatste woord zijn.” (Het antwoord van de Islam op hedendaagse vraagstukken, pagina 216-217)
Is gedwongen huwelijk toegestaan?
Hoewel het mogelijk is dat bepaalde mensen dit praktiseren, zijn gedwongen huwelijken niet toegestaan binnen de Islam. In feite vinden we een incident in het leven van de Heilige Profeet (vzmh) die dit duidelijk maakt:
“Een meisje kwam bij de Profeet en vertelde hem dat haar vader een bruiloft had georganiseerd wat zij niet wou, en de Profeet gaf haar de keuze.” (Ibn Maja)
Bovendien de echtgenote van de Profeet, Aisha (ra), heeft gezegd:
“Allah’s Boodschapper (vzmh) gaf ons de keuze (om met hem te blijven of te scheiden) en wij kozen ervoor om met hem te blijven, er vond geen scheiding plaats.” (An-Nisai)
Het is duidelijk dat volgens de Islam gedwongen huwelijken niet zijn toegestaan.
Waarom schudden vrouwen geen hand met mannen?
Hoewel vanuit de bovenstaande vragen het basisprincipe van de Islam duidelijk is vragen toch veel mensen waarom moslimvrouwen geen hand schudden met mannen. Als eerst moet het duidelijk zijn dat het niet een eenzijdige regel is. Vrouwen horen geen hand te schudden met mannen maar mannen dus ook niet met vrouwen. Het is dus wel toegestaan dat vrouwen andere vrouwen de hand geven en mannen andere mannen de hand geven. Daarnaast is het ook toegestaan om in directe familie ook met het andere geslacht handen te schudden. Ook moet het duidelijk zijn dat het schudden van handen met het andere geslacht niet iets is dat concreet als verboden staat vermeld in de islamitische bronnen. Wel vinden we in de tradities van de Heilige Profeet (vzmh) dat hij nooit handen zou schudden met vrouwen. De Islam leert om elk soort situatie te vermijden dat kan leiden tot het vrij en onbegrensd mengen van man en vrouw wat uiteindelijk zou kunnen leiden tot immoraliteit. De Islam leert ook dat voorkomen beter is dan schade met als gevolg genezing. Daarom is dit een maatregel ter preventie. Het is niet aangeraden dat een vrouw de hand gaat schudden met alle mannen die ze tegenkomt omdat de intentie niet altijd bekend is, daarom is het beter om zulke situaties te vermijden. Het heeft dus niets mee te maken dat vrouwen minder waard zijn of tweederang burgers zijn, deze regel is juist uit respect voor de vrouw. Zo zien we ook dat in bepaalde andere religies en culturen gewoonlijk geen handen worden geschud, sommige mensen begroeten elkaar door hun eigen handen samen te brengen of te buigen tegenover elkander of op andere manieren zonder handen te schudden.
Waarom implementeren moslimlanden veel van deze principes niet?
Westerse media en academies zijn erin geslaagd voorbeelden te geven van islamitische landen als bewijs om het argument te ondersteunen dat de islam een onderdrukkende religie is. Echter zal elk oprecht onderzoek naar de geschiedenis van de islam er op wijzen dat de islam vrouwen rechten heeft verleend die het Westen pas in de late 18e en 19e eeuw heeft verleend. Terwijl landen als Saoedi-Arabië het imago van de islam – een religie van vrede en gelijkheid – hebben aangetast, is het aan ieder individu om zichzelf te informeren over de islamitische geschiedenis, zodat hij/zij kan worden ontdaan van valse percepties over de islamitische religie. Eén ding is duidelijk en dat is dat landen die de islam ‘vertegenwoordigen’ erg verschillen van de religie zelf.
De beschuldiging van het ontkennen van vrouwenrechten kan dus niet worden vastgesteld op basis van de leerstellingen van de Islam. Niemand kan beweren dat islamitische wetten de rechten van vrouwen aantasten. Niemand kan met recht het bezwaar aanvoeren dat de Heilige Koran de rechten van vrouwen elimineert. Als iemand dit bezwaar opwerpt, is het volkomen verkeerd en onrechtvaardig. Het is volkomen juist dat er een verschil is tussen seculiere en islamitische filosofie bij het verdelen van de rechten tussen mannen en vrouwen. De Islam is een religie gebaseerd op de menselijke natuur die rechten toekent volgens de intrinsieke gezindheid van man en vrouw, volgens hun respectieve capaciteiten. We kunnen dit op de volgende manier uitleggen, dat net zoals Allah de Almachtige de mensheid in twee categorieën heeft verdeeld, van mannen en vrouwen, heeft Hij hun verantwoordelijkheden op dezelfde manier in twee categorieën verdeeld. Daarom wordt bij het vestigen van rechten in de Islam natuurlijk rekening gehouden met deze verschillen. Daarnaast heeft de Heilige Profeet (vzmh) ook geprofeteerd dat er een tijd van spirituele onderuitgang zou komen onder de moslims en dat ze volledig zouden afdwalen van de ware leerstellingen van de religie. Daarom zien we helaas ook dat op verschillende plekken van de wereld de ware vredelievende leerstellingen van de Islam verkeerd worden begrepen en niet juist worden geïmplementeerd.